Hai iedereen!

We beginnen dit keer met een bedankje aan jullie, want wat is het leuk voor ons om jullie reacties te lezen! Steeds is het spannend om met deze trage internetverbindingen te wachten tot onze reactiepagina geladen is en we kunnen zien wie o wie een nieuwe reactie gepost heeft!:) We maken enorm veel mee en kunnen niet wachten om alles met jullie te delen als we thuis zijn, maar het is hartstikke gaaf om jullie reacties op ons blog te lezen! Ga daar dus vooral mee door, want we genieten daar enorm van!

Het werd weer tijd voor een nieuwe blog want we hebben weer veel mee gemaakt de afgelopen weken! De laatste keer eindigde met whalesharks in Donsol (Filipijnen). We hadden hier nog geen genoeg van gekregen; we besloten in het plaatsje Oslob nog een keer de Gentle Giants te willen zien. Deze keer was het water wat helderder, dus konden we met de gehuurde go-pro wat betere foto's maken. Niet ver van Oslob bevind zich ook een eiland waarvan we hoorden dat je er mooi kunt snorkelen en dat er zeeschildpadden voor kwamen. Wij grepen onze kans: hier moesten we heen! Hier hebben we zeker geen spijt van gekregen want wat bleek: er zitten hier honderden zeeschildpadden! We snorkelen nog geen 15 meter van het strand af en zien om de 10 meter een andere zeeschildpad een lekker middagmaaltje eten op de zeebodem. En de schildpadden zijn nog eens groot ook! Zo'n 1.50 meter is de gemiddelde grootte valt ons op. Ontzettend bijzonder om met deze dieren gesnorkeld te kunnen hebben, wat een ervaring!

Na het zien van deze prachtige dieren reisden we met de bus af naar Cebu City. Dit is een redelijk grote stad binnen de Filipijnen en hier maakten we dan ook gebruik van de mogelijkheid tot een nieuwe adrenalinekick: een ritje in de eerste rollercoaster ter wereld die aan het randje van een wolkenkrabber bevestigd is. Dat was nog niet alles, want de stoeltjes waren ook nog eens 50 graden naar buiten gekanteld, richting de afgrond dus! Spannend!

Na Cebu City helemaal verkend te hebben vlogen we door naar het eiland Palawan, wat bekend staat om zijn paradijselijke stranden en onderwaterwereld. Onze eerste activiteit op Palawan was ook meteen een spannende: in een klein bootje varen door een 8 kilometer lange ondergrondse rivier. Dit is één van de zeven wereldwonderen en dat is zeker niet onterecht want het was voor ons een enorm bijzondere ervaring!

Verder in het noorden op Palawan konden wij onze studiedrang niet meer inhouden: we moesten een nieuwe diploma halen! We besloten om letterlijk en figuurlijk in het diepe te duiken en ons duikbrevet te gaan halen in het dorpje El Nido. Na het goed uitvoeren van 6 duiken verdeeld over 3 dagen hebben we (ietwat onder invloed...) ons theorie-examen gehaald. Het duikcertificaat is dus binnen! Ondanks dat de duiken in El Nido ongelooflijk mooi waren en we de gaafste dieren tegen zijn gekomen (nemo's, barracuda's, schildpadden, inktvissen, pijlstaartroggen) was onze duikdrift nog niet gesust. We besloten naar Coron te gaan, een eiland beroemd om zijn vele schipwrakken. Daar gingen we dan: als kersverse duikpro's lieten we ons gewapend met zaklampen naar beneden zakken richting de overblijfselen van een Japans gevechtsschip dat tijdens WO II tot zinken was gebracht. We bereikten ons diepste punt tot nog toe: 25 meter. Het was er donker, maar ook zagen we hier enorm grote prachtige vissen. Het bijzonderste was dat we echt in de schipwrakken konden zwemmen, waar we de machinekamers en machinegeweren konden zien.

Nog een ontzettend spannend avontuur dat we jullie absoluut niet willen onthouden is ons verblijf op ons eigen onbewoonde eiland! Een tijdje terug hoorden we dat het in de Filipijnen mogelijk was om jezelf te laten droppen op een onbewoond eiland. Wij konden deze kans niet aan ons voorbij laten gaan, dus gingen we op zoek naar iemand die ons naar een onbewoond eiland wilde brengen. Zo kwamen we uiteindelijk terecht bij Apo, bijgenaamd Captain Jack Sparrow. Uitgerust met een pan, hangmatten, een machete zo groot als een onderarm en proviand voor 3 dagen (lees: 20 pakjes instant noedels) stapten we aan boord bij Apo. We gingen op zoek naar een uitgestorven eiland en uiteindelijk dropte Jack Sparrow ons op wat wij hebben gedoopt tot Korrimah Island. Bij de eerste aanblik waren we meteen verliefd op het eiland: het bestond uit een lang wit strand met helderblauw water waarachter een diepgroene donkere jungle huisde. Toen Apo in de verte uit het zicht verdween begon ons avontuur. We begonnen met het opbouwen van het kamp, bestaande uit 2 hangmatten en muskietennetten in een boom en een zeiltje erboven om ons te beschermen tegen eventuele regen. Tijdens het bouwen van het kamp hoorden we meteen dat het maar goed was dat we een machete mee hadden: vanuit de jungle galmden allerlei angstaanjagende dierlijke gillen en kreten. Er kwam zelfs een komodo-varaan ons spiksplinternieuwe kamp even van dichtbij bekijken. Oja, en dan zagen we ook nog een (kleine) haai voorbij zwemmen... Ja, dit werd ons zeker het avontuurtje wel! Na het bouwen van het kamp begon het relaxte leven van een onbewoond eiland. En wat doe je als je een onbewoond eiland tot je beschikking hebt? Precies: snorkelen, kampvuren maken om je eten op te koken, jungletochten houden, heel hard liedjes zingen, eindeloos lang in de zon bakken, filosoferen over het leven, genieten van de prachtige zonsondergang, natuurlijk rum drinken en geheel volgens expeditie Robinson stijl een eilandraad houden en een immuniteitsketting maken! Onze 3 dagen op Korrimah Island waren fantastich en ze zullen ons beiden waarschijnlijk de rest van ons leven bij blijven!

Na al deze onvergetelijke ervaringen zat onze tijd in de Filipijnen er helaas op. Met pijn in ons hart verlieten we na een maand dit prachtige land, al weten we beiden zeker dat we hier ooit nog terug zullen komen. Van de Filipijnen vlogen we naar Bali, vanuit waar we dit blog schrijven. Bali is een stuk toeristischer dan elk van de plaatsen die we tot nu toe bezocht hebben, maar het is er ook ontzettend mooi. Het heeft geweldige stranden, prachtige uitzichten over rijstvelden en tempels op elke hoek van de straat. Gisterenavond hebben we een traditionele vuurdans bijgewoond, waarbij een man geheel in trans over hete kolen danste.

We zijn erg benieuwd naar de rest van Indonesië, wat we de komende weken zullen gaan bekijken. In ons volgende blog zullen we jullie hierover weer alle verhalen vertellen!

Liefs,
Erwin en Ilse