Made in China & Machtig Mongolië
Los in Laos
Ha apparaatjes!
Hoe gaat het met jullie?! Het heeft even geduurd, maar hier is een nieuwe update van onze belevenissen! De laatste keer zijn we gebleven bij onze aankomst op Bali, dus daar zullen we de draad weer oppakken;)
Op Bali is zeker een hoop te doen! We hebben dan ook niet stil gezeten tijdens onze dagen daar. Zo heb je daar een prachtige watertempel midden op een meer, bijgenaamd 'The Water Temple' (duh). Zeker de scooterrit hierheen was mooi, we reden dwars door de rijstvelden. Onderweg werden we aangehouden door de politie die ons een flinke geldsom probeerde af te troggelen en dreigde onze rijbewijzen in te houden als we niet betaalden. Wat corrupt zeg! Gelukkig waren we hiervoor gewaarschuwd door Bali-ervaringsdeskundige Truus en hebben we ons niet laten bedotten; op Ilse's vraag waarom ze buiten ons niemand anders aanhielden voor de controle konden ze niet veel anders dan lichtelijk beteuterd ons onze rijbewijzen teruggeven en de boete 'omzetten in een waarschuwing'. Naast het bezoeken van tempels zijn we op Bali ook voor een dag in de huid van een Balinese houtbewerker gekropen en hebben we geprobeerd een prachtstuk in elkaar te zetten. Naast dit alles staat Bali natuurlijk ook alom bekend om zijn romantische activiteiten! Het allergaafste op Bali was dan ook ons romantische diner op een privéstrand in een 18e eeuws hemelbed omringd met tientallen kaarsjes. Op deze plaats hebben we ook besloten om op zoek te gaan naar een huisje om samen te wonen!:D (geen zorgen: in Nederland hoor!;) )
Na Bali volledig verkend te hebben vlogen we door naar ons volgende eiland van Indonesië: Java. Daar hebben we een paar dagen doorgebracht bij Erwins achteroom die in Jakarta woont: Nico. Hoe ongelofelijk het ook klinkt, bij Nico voelde het even als een klein stukje Nederland. Zo aten we hagelslag bij het ontbijt en lag er een Nederlandse Donald Duck op de salontafel. Ook Jakarta zelf heeft veel subtiele hints naar Nederland, er is nog duidelijk te zien dat Indonesië zo'n belangrijke kolonie van Nederland is geweest. Zo zijn er oude Nederlandse ophaalbruggetjes, kun je bitterballen en poffertjes eten (konden we uiteraard niet links laten liggen), is fietsen een attractie en kwamen we zelfs een man tegen die perfect Nederlands sprak (inclusief Brabants accent, keigezellig!). We hebben erg genoten van onze tijd in Jakarta, dus familie Schermers: nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid!
Natuurlijk omvat Indonesië meer dan alleen Bali en Jakarta, dus hebben we ook de omgeving bezocht. We beseften ons dat Indonesië het laatste land van onze reis was met de mogelijkheid tot genieten van zee en strand. Oh nee! We moesten en zouden deze laatste kans aangrijpen om nog een allerlaatste keer te genieten van een paradijselijk strand! We boekten een paardaagse trip gedaan naar de nabijgelegen "Thousand Islands", want wat klonken deze ons goed in de oren! Eenmaal hier aangekomen hebben we er een eendaagse trip van gemaakt... Waarom? Na aankomst werden we ons er helaas al snel van bewust dat ons afscheid wat anders zou zijn dan we ons hadden voorgesteld. Waar we hoopten witte stranden en azuurblauwe zee te zien, zagen we afvalhopen en bruine vloeibare derrie. Wat was dit eiland verschrikkelijk vervuild zeg! Na een tevergeefse poging om toch nog te zwemmen viel ons op dat er van alles lag, maar geen enkele plastic fles. Slechts de etiketjes. Nico vertelde ons eerder dat er soms plastic flesjes in het frituurvet worden gegooid om de kroepoek lekker krokant te maken (wie bedenkt zoiets?). Wij kregen een vermoeden waar alle flesjes van het strand heen waren gegaan... Verder bleek niemand Engels te spreken op het eiland, werden we aangestoken door een mannetje met een fikse verkoudheid en was het nog knap lastig om een slaapplaats te vinden. Nadat we vervolgens opvallend krokante kroepoek bij onze Nasi Goreng kregen, besloten we maar terug te keren naar Jakarta. We besloten het binnenland op een andere manier te verkennen: een gave trip op Java was onze treinreis naar studentenstad Yogjakarta. Hier hebben we ook de beroemde Borobodur en Prambanan tempels bezocht.
Vervolgens was het dan echt tijd om de mooie eilanden te verruilen voor het binnenland; we vlogen naar Laos. Jullie vragen je misschien af: 'Waarom Laos?'. Klopt, het stond in eerste instantie ook niet op de planning. Van andere reizigers hoorden we leuke verhalen en dat haalde ons over. Één van die verhalen was motorrijden! Dit kan in Laos zonder rijbewijs en vanaf je 15e! Let's do this! Voor korte tijd crossten we over de Laossaanse "snelwegen" (lees: zandweggetjes met bizar veel kuilen in en geiten op de weg). Verder hebben we de stad Vang Vieng bezocht, wat bekend staat om het zogenaamde tuben. Dit houdt in dat je in een oude tractorband van de kolkende rivier afgliert. Langs de oever staan de nodige barretjes om je dorst te lessen met gratis whiskeyshots. Kortom: een erg gezellige tijd! (Wel met alleen westerlingen, de originele bevolking hoef je niet aan het bier te verwachten!) Ook hebben we in Vang Vieng letterlijk bergen getrotseerd tijdens het rotsklimmen! Dat was fysiek erg uitdagend maar het uitzicht vanaf de top na meters klimmen was geweldig.
Van "Aziatisch Chersonissos" Vang Vieng reisden we door naar de culturele hoofdstad van Laos: Luang Prabang. Vroeg in de ochtend kun je hier voedselgiften aanbieden aan de plaatselijke boeddhistische monniken. Heel de bevolking doet hier aan mee, mooi om te zien hoe vrijgevig mensen zijn. In Luang Prabang hebben we ook de eerste voetbalwedstrijd van het wk gekeken. Helaas was er sprake van een avondklok in Laos en werd de wedstrijd om 02:00u 's nachts uitgezonden, dus konden we niet in het café kijken. Maar dat hield ons uiteraard niet tegen: na lang zoeken vonden we één van de weinige tv's met kabel bij een vriendelijke Laossaan waarvan we gelukkig gebruik van mochten maken. De Laossaan bleek ook groot fan van het Nederlands elftal, dus zijn we midden in de nacht met 3 man sterk 5 keer hard uit onze plaat gegaan toen oranje Spanje inmaakte!
Na Luang Prabang hebben we twee dagen in een slow ferry de Mekong rivier op gevaren naar één van de meest legendarische activiteiten van zuid-oost Azie: The Gibbon Experience. Hierbij verken je de jungle op een hele speciale manier, namelijk via honderden meters lange ziplines! Na een flinke klim glijdt je met hoge snelheid aan een staalkabel zo'n 500 meter over de bossen heen en voel je je zo vrij als een vogel. Wat een mooie uitzichten hebben we gehad! 's Avonds sliepen we onder de vele sterren in een open boomhut, tientallen meters boven de grond. Zeker eentje voor in onze top 5 van bijzondere overnachtingen! Gibbons hebben we overigens verder niet gezien, maar een gave experience was het zeker!
Vanuit Laos wilden we graag een vliegticket naar Macau (China) boeken, maar we kwamen erachter dat dit veel goedkoper kan vanuit Thailand dan vanuit Laos. We besloten dus om in Thailand ook nog een paar daagjes mee te pakken en per bus staken we de grens over. In de korte tijd dat we er nu zijn hebben we al heel veel toffe dingen gedaan, dus we hebben zeker geen spijt gekregen van dit besluit. Zo hebben we in de stad Chiang Rai een sprookjesachtige witte tempel bezocht. Van de buitenkant leek ie net van ijs! In Chiang Mai (niet te verwarren met Chiang Rai) zijn we naar een avondshow geweest met de beroemde thaise "ladyboys" die zongen en dansten in mooie showjurken met glitters en verentooien. Je moet er een beetje open-minded voor zijn, maar wij vonden het een leuk spektakel! Vooral mooi om te zien hoe deze mensen ervan genieten dat ze zo zichzelf kunnen zijn. Verder hebben we in Chiang Mai een meditatieles gevolgd van een boeddhistische monnik en hebben we ook veel dieren bekeken. In The Tiger Kingdom konden we met echte tijgers op de foto! En je kon ook echt met ze "kroelen":). Verder hebben we olifanten verbazingwekkend goede zelfportretten zien schilderen en zelfs balletjes met ze overgegooid!
Jullie horen het, we maken nieuwe avonturen mee in een hoog tempo! Morgen vliegen we alsnog richting Macau om China in te gaan en zullen de tijden dat we met ons Engels ergens komen waarschijnlijk over zijn. Over op handen en voeten dus!;) We missen jullie allemaal wel hoor! Juichen voor Holland is toch niet hetzelfde zonder een goede oranje crew!
Kusjes en veel liefde uit Azië,
Erwin & Ilse
Avontuurlijke Eilanden
Hai iedereen!
We beginnen dit keer met een bedankje aan jullie, want wat is het leuk voor ons om jullie reacties te lezen! Steeds is het spannend om met deze trage internetverbindingen te wachten tot onze reactiepagina geladen is en we kunnen zien wie o wie een nieuwe reactie gepost heeft!:) We maken enorm veel mee en kunnen niet wachten om alles met jullie te delen als we thuis zijn, maar het is hartstikke gaaf om jullie reacties op ons blog te lezen! Ga daar dus vooral mee door, want we genieten daar enorm van!
Het werd weer tijd voor een nieuwe blog want we hebben weer veel mee gemaakt de afgelopen weken! De laatste keer eindigde met whalesharks in Donsol (Filipijnen). We hadden hier nog geen genoeg van gekregen; we besloten in het plaatsje Oslob nog een keer de Gentle Giants te willen zien. Deze keer was het water wat helderder, dus konden we met de gehuurde go-pro wat betere foto's maken. Niet ver van Oslob bevind zich ook een eiland waarvan we hoorden dat je er mooi kunt snorkelen en dat er zeeschildpadden voor kwamen. Wij grepen onze kans: hier moesten we heen! Hier hebben we zeker geen spijt van gekregen want wat bleek: er zitten hier honderden zeeschildpadden! We snorkelen nog geen 15 meter van het strand af en zien om de 10 meter een andere zeeschildpad een lekker middagmaaltje eten op de zeebodem. En de schildpadden zijn nog eens groot ook! Zo'n 1.50 meter is de gemiddelde grootte valt ons op. Ontzettend bijzonder om met deze dieren gesnorkeld te kunnen hebben, wat een ervaring!
Na het zien van deze prachtige dieren reisden we met de bus af naar Cebu City. Dit is een redelijk grote stad binnen de Filipijnen en hier maakten we dan ook gebruik van de mogelijkheid tot een nieuwe adrenalinekick: een ritje in de eerste rollercoaster ter wereld die aan het randje van een wolkenkrabber bevestigd is. Dat was nog niet alles, want de stoeltjes waren ook nog eens 50 graden naar buiten gekanteld, richting de afgrond dus! Spannend!
Na Cebu City helemaal verkend te hebben vlogen we door naar het eiland Palawan, wat bekend staat om zijn paradijselijke stranden en onderwaterwereld. Onze eerste activiteit op Palawan was ook meteen een spannende: in een klein bootje varen door een 8 kilometer lange ondergrondse rivier. Dit is één van de zeven wereldwonderen en dat is zeker niet onterecht want het was voor ons een enorm bijzondere ervaring!
Verder in het noorden op Palawan konden wij onze studiedrang niet meer inhouden: we moesten een nieuwe diploma halen! We besloten om letterlijk en figuurlijk in het diepe te duiken en ons duikbrevet te gaan halen in het dorpje El Nido. Na het goed uitvoeren van 6 duiken verdeeld over 3 dagen hebben we (ietwat onder invloed...) ons theorie-examen gehaald. Het duikcertificaat is dus binnen! Ondanks dat de duiken in El Nido ongelooflijk mooi waren en we de gaafste dieren tegen zijn gekomen (nemo's, barracuda's, schildpadden, inktvissen, pijlstaartroggen) was onze duikdrift nog niet gesust. We besloten naar Coron te gaan, een eiland beroemd om zijn vele schipwrakken. Daar gingen we dan: als kersverse duikpro's lieten we ons gewapend met zaklampen naar beneden zakken richting de overblijfselen van een Japans gevechtsschip dat tijdens WO II tot zinken was gebracht. We bereikten ons diepste punt tot nog toe: 25 meter. Het was er donker, maar ook zagen we hier enorm grote prachtige vissen. Het bijzonderste was dat we echt in de schipwrakken konden zwemmen, waar we de machinekamers en machinegeweren konden zien.
Nog een ontzettend spannend avontuur dat we jullie absoluut niet willen onthouden is ons verblijf op ons eigen onbewoonde eiland! Een tijdje terug hoorden we dat het in de Filipijnen mogelijk was om jezelf te laten droppen op een onbewoond eiland. Wij konden deze kans niet aan ons voorbij laten gaan, dus gingen we op zoek naar iemand die ons naar een onbewoond eiland wilde brengen. Zo kwamen we uiteindelijk terecht bij Apo, bijgenaamd Captain Jack Sparrow. Uitgerust met een pan, hangmatten, een machete zo groot als een onderarm en proviand voor 3 dagen (lees: 20 pakjes instant noedels) stapten we aan boord bij Apo. We gingen op zoek naar een uitgestorven eiland en uiteindelijk dropte Jack Sparrow ons op wat wij hebben gedoopt tot Korrimah Island. Bij de eerste aanblik waren we meteen verliefd op het eiland: het bestond uit een lang wit strand met helderblauw water waarachter een diepgroene donkere jungle huisde. Toen Apo in de verte uit het zicht verdween begon ons avontuur. We begonnen met het opbouwen van het kamp, bestaande uit 2 hangmatten en muskietennetten in een boom en een zeiltje erboven om ons te beschermen tegen eventuele regen. Tijdens het bouwen van het kamp hoorden we meteen dat het maar goed was dat we een machete mee hadden: vanuit de jungle galmden allerlei angstaanjagende dierlijke gillen en kreten. Er kwam zelfs een komodo-varaan ons spiksplinternieuwe kamp even van dichtbij bekijken. Oja, en dan zagen we ook nog een (kleine) haai voorbij zwemmen... Ja, dit werd ons zeker het avontuurtje wel! Na het bouwen van het kamp begon het relaxte leven van een onbewoond eiland. En wat doe je als je een onbewoond eiland tot je beschikking hebt? Precies: snorkelen, kampvuren maken om je eten op te koken, jungletochten houden, heel hard liedjes zingen, eindeloos lang in de zon bakken, filosoferen over het leven, genieten van de prachtige zonsondergang, natuurlijk rum drinken en geheel volgens expeditie Robinson stijl een eilandraad houden en een immuniteitsketting maken! Onze 3 dagen op Korrimah Island waren fantastich en ze zullen ons beiden waarschijnlijk de rest van ons leven bij blijven!
Na al deze onvergetelijke ervaringen zat onze tijd in de Filipijnen er helaas op. Met pijn in ons hart verlieten we na een maand dit prachtige land, al weten we beiden zeker dat we hier ooit nog terug zullen komen. Van de Filipijnen vlogen we naar Bali, vanuit waar we dit blog schrijven. Bali is een stuk toeristischer dan elk van de plaatsen die we tot nu toe bezocht hebben, maar het is er ook ontzettend mooi. Het heeft geweldige stranden, prachtige uitzichten over rijstvelden en tempels op elke hoek van de straat. Gisterenavond hebben we een traditionele vuurdans bijgewoond, waarbij een man geheel in trans over hete kolen danste.
We zijn erg benieuwd naar de rest van Indonesië, wat we de komende weken zullen gaan bekijken. In ons volgende blog zullen we jullie hierover weer alle verhalen vertellen!
Liefs,
Erwin en Ilse
Paradijselijke plaatsen
Hoi Hollanders,
We hebben jullie weer veel te vertellen! We schrijven dit blog vanuit het paradijs wat de Filippijnen heet, maar daar komen we zo op terug. Na Kuala Lumpur kort te hebben verkend vertrokken we met de bus richtung het eiland Penang. Van een eilandsfeer was nauwelijks sprake want anders dan we verwacht hadden was het enorm volgebouwd met hoge flatgebouwen. Er was zeker genoeg te doen, we hebben het eiland verkend op 2 scootertjes. Nouja, scootertjes... Ze waren handgeschakeld en konden harder dan 120! Ook hebben we genoten van het uitzicht over Penang op de Penang Hill. Mochten jullie trouwens de afgelopen weken extra geluk gehad hebben, dan komt dat misschien doordat we voor jullie daar een gelukslintje hebben opgehangen in een Chinese tempel. ;)
Na Penang flink rond te hebben gecrosst was het tijd om het volgende eiland te gaan verkennen. We namen een 3 uur durende ferry van Penang naar Langkawi wat beroemd is om zijn mooie stranden. We waren de ferry nog niet uit en zagen al gelijk: dit is inderdaad een droomeiland! We boekten een zeer luxe resort met infinity pool, uitzicht op zee en onbeperkt friet bij het ontbijt (voor Erwin uiteraard). Wow, wat was dat even lekker! Op dit eiland hebben we ook een 4 uurse jetski-tocht gedaan waarbij we op een jetski met 85km/u langs de mooiste onbewoonde eilanden scheurden. Ebe en geel14-crew, bedankt voor jullie bijdrage hieraan! Na in het zwembad van het resort wat onderwaterkiekjes te hebben geschoten bleek helaas: onze waterdichtheidszak was toch niet zo waterdicht... Helaas verloor onze camera een aantal van zijn functies en hadden we een nieuwe nodig. Maar geluk bij een ongeluk: laat Langkawi nou net een dutyfree eiland zijn! Ilse heeft meteen haar kans gegrepen en voor de helft van de prijs een spiegelreflexcamera aangeschaft. We zijn nog flink aan het oefenen maar als het goed is zouden de foto's dus steeds mooier moeten worden!;) (Helaas kunnen we echter alleen verkleinde versies van de foto's uploaden wat de kwaiteit niet ten goede zal komen, maargoed...)
Onze volgende stop was het jungle-eiland Borneo, thuisplaats van de koning der apen: de Orang Utang. De tweede dag dat we op Borneo waren grepen we meteen onze kans om deze oranje vrienden in het wild te zien. Zo vriendelijk bleken deze beestjes echter niet: er moest minstens 6 meter afstand gehouden worden. Sven, bedankt voor de once in a lifetime opportunity om deze dieren in het echtte zien! Minder bekend op Borneo zijn de grootste bloemen ter wereld waarnaar we een aanal dagen later op zoek gingen. Wanneer ze in bloei staan schijnen ze een doorsnede van een meter te hebben, maar dit is slechts 1 week per jaar. Helaas waren wij hiervoor 2 weken te vroeg op Borneo, maar wel konden we de grote knoppen alvast aanschouwen. Na al deze dagen zonder enige vorm van beschaving en vol met instant noodles en fried rice waren we nodig toe aan wereld's trots der restauranten: de Mc Donalds (Loesje en Jibbe, bedankt!).
Na zo'n 1,5 week op het Maleisische deel van Borneo te hebben verbleven pakten we een taxi naar het islamitische Brunei, een landje ter grootte van Luxemburg op Borneo. Bij de meeste mensen is dit (terecht) bekend als een rijk olielandje en jeetje, dat is te merken! Zodra we de immigratiepost bij de grens door zijn zien we meteen de verschillen met onze eerder aangedane landen: er rijden luxe ferrari's rond, er zijn geen kleine huisjes maar alleen maar grote villa's (sommigen letterlijk met aardoliepomp in de voortuin) en naast de wegen zijn mooi aangelegde perkjes. Helaas betekent dat wel dat de prijzen hier een stuk hoger zijn. De prijs van eten is redelijk vergelijkbaar met een restaurant in Nederland, dus zo is reizen voor ons best duur! Desondanks hebben we onze kans gegrepen om een aantal waanzinnig mooie moskeeën te bezoeken en te pronken met onze islamitische outfits.
Na Brunei binnen 2 dagen verkend te hebben vonden we het tijd voor een totaal nieuwe bestemming. Aangezien we al een aantal jaren de droom hebben om samen op een luxe cruise te gaan, besloten we
eens te kijken wat onze opties hiervoor waren in het goedkope Azië. Na wat surfen op internet vonden we de perfecte cruise: 8 dagen langs de mooiste stranden en koralen van de wereld in de
Filippijnen, en hij vertrok ook nog eens over 4 dagen! We aarzelden geen moment en besloten meteen een ticket naar de Filippijnen te boeken. Helaas kwamen we er op het vliegveld achter dat et
cruisebedrijf niet meer bestond vanwege belastingfraude... We moesten dus op zoek naar andere dingen om onze dagen mee te vullen. Gelukkig zijn er meer dan genoeg andere geweldige dingen te doen in
de Filippijnen! We zijn het er beiden over eens dat de Filippijnen het nog onontdekte paradijs op aarde is. Het is hier onbeschrijflijk mooi, zo nu en dan beseffen we zelf amper hoe gelukkig we
mogen zijn dat we de kans hebben om hier te zijn. Er zijn prachtige witte stranden, azuurblauwe zee, bizarre dieren die je nooit eerder zag, vriendelijke mensen, geen huizen maar alleen maar
bamboehutjes, het is spotgoedkoop en vooral niet te vergeten: er is een goed bewaarde cultuur. Op dit moment bevinden we ons in Donsol, het thuis van de White Whale Sharks. Een aantal dagen geleden
zijn we er met een bootje op uit getrokken om deze 'Gentle Giants' van dichtbij te bewonderen. En met dichtbij bedoelen we dan ook ECHT dichtbij. We hebben in de open zee met een haai van
maarliefst 9 meter gezwommen en je kon ze zo aanraken! Wij waagden zelf niet nog eens om onze camera onder water te nemen maar Norman, een fotograaf uit Manila, deed dat wel en gelukkig mochten we
zijn prachtige foto's overnemen. We hadden een enorm gezellige groep op de boot en besloten 's middags met zijn allen naar een hanengevecht in de buurt te gaan. Dit is typisch iets wat thuishoort
in de Filippijnse cultuur. Er wordt dan ook hoog ingezet en fanatiek geschreeuwd! Overigens zijn de gevechten zelf best bruut. De hanen krijgen messen aan hun pootjes gebonden om goed mee aan te
kunnen vallen en de spelregels zijn simpel: de haan die als eerste dood is verliest en vormt een lekkere soep voor de winnende partij. 'De overwinning smaakt zoet' zullen we maar zeggen... 's
Avonds drinken we nog een aantal drankjes met de groep tijdens de happy hours van de bar in ons backpackersresort.
Eén van de andere wonderen van Donsol die we hebben mogen aanschouwen is de zwermen met vuurvliegjes die hele bomen doen oplichten tijdens de nachturen. En ook heel bijzonder: je kunt hier 's
nachts niet alleen duizenden sterren maar ook andere planeten zien! Verder hebben we dankzij Björn vd L. en Marloes onze dagen in Donsol doorgebracht met een heerlijke massage met uitzicht op zee.
Wat betreft de komende weken zijn onze plannen nog verreweg van concreet. Over 2 dagen vliegen we naar Dumaguete waar we een eiland vol witchdoctors en voodoo-meesters gaan bezoeken. Uiteindelijk zullen we doorvliegen naar het paradijselijke Palawan om naar schipwrakken vol koraal te duiken, maar wanneer weten we nog niet. In ieder geval genieten we nog altijd volop! We houden jullie op de hoogte!
Liefs,
Erwin en Ilse
Magisch Myanmar
Lief thuisfront,
Na wat weken zonder fatsoenlijk internet gezeten te hebben is ie hier dan: een nieuwe update! Zoals jullie weten stonden we tijdens het schrijven van ons vorige blog op het moment om te gaan bungeejumpen boven een rivier. De volgende dag was het zover en hebben we ons van een 160 meter hoge brug af gestort. Het gaat tegen werkelijk al je gevoelens in om je zoiets in je hoofd te halen, maar wat een adrenalinekick heeft het ons gegeven! Dit is niet onopgemerkt gebleven: Ilse kreeg na terugkomst van de sprong van de locals te horen dat ze geschreeuwd had als een adelaar... Robbert, Tessa en Statenlaancrew: enorm bedankt dat we dankzij jullie deze ervaring rijker zijn! Hier hield het adrenaline-avontuur echter nog niet op. Nog diezelfde dag zijn we van dezelfde rivier al raftend richting Kathmandu gegaan. Nu kun je op veel plaatsen in de wereld raften, maar Nepal zou Nepal niet zijn als het raften daar niet net op de grens van een middagje roeien en middagje heldhaftigheid zou liggen. Wat bleek: de rivier de Bhote Kosi is de wildste rivier die je mag bevaren als niet-professional en het is eigenlijk dus één grote flipperkast. Maar onder leiding van een ervaren instructeur en met hulptroepen in kano's om ons heen dobberend hebben we ons een weg naar beneden gebaand.
Na deze adrenalineboost zijn we vol energie teruggekeerd naar Kathmandu om het Holi-festival te vieren. De hindoes vieren tijdens dit festival de lente, wat ze uiten door alles wat leeft te bekogelen met kleurenpoeder en waterbommen en door elkaar achterna te zitten met emmers water, waterpistolen en vieze kleurenplakhandjes. Cultureel ingesteld als we zijn, lieten we natuurlijk geen kans lopen om ons te mengen in deze feestende menigte. Gewapend met een waterpistooltje en kleurenpoeder gingen ook wij op pad. Loes en Jibbe, bedankt voor het sponsoren hiervan! We hebben enorm genoten van het festival en hebben ervaren dat Nepalezen prima een feestje kunnen bouwen!
Helaas was dan wel het moment aangebroken: onze tijd in Nepal zat erop en het was tijd om door te trekken naar Myanmar! In Myanmar hebben we de 4 belangrijkste steden bezocht. Allereerst Yangon. Na aankomst in deze stad merkten we al meteen een groot verschil met Nepal: in tegenstrijd met wat we verwacht hadden, is alles hier een stuk beter georganiseerd! Op het vliegveld komt je bagage gewoon in 1x aan, de auto's hebben niet allemaal het formaat van een broodtrommel, gebouwen zijn niet vervallen maar zien er eigenlijk vrij netjes uit, er is geen constant getoeter om niks, er ligt niet overal rotzooi op straat en jaja, er is zelfs wegmarkering! (Waar een mens al niet van op kan kijken na 3 weekjes Nepal...) Maar wat verreweg het meeste opvalt en wat meteen ook enorm voor Myanmar pleit zijn de mensen. Niet alleen in Yangon maar in heel Myanmar kun je goed merken dat mensen nog niet echt gewend zijn aan toeristen. Wij zijn gewend dat iemand je iets wilt aansmeren als hij op straat naar je toe komt en een praatje met je begint. In Myanmar is dit totaal tegenovergesteld. Mensen komen spontaan naar je toe, niet om je iets te verkopen maar gewoon uit interesse en om hun Engels wat te oefenen. Ilse is zelfs een keer spontaan bij 3 oude vrouwtjes binnen gevraagd in hun rieten huisje en heeft een half uur in gebrekkig Engels met ze zitten theeleuten. Veel mensen vragen waar we vandaan komen en zijn geintrigeerd door hoe lang we zijn. Een paar voorbeelden: een aantal keren hebben we spontaan een fotoshoot moeten doen. Één Birmees durfde ons in een tempel te vragen om met ons op de foto te gaan en voor we het wisten stond er een rij mensen in de tempel. Niet voor een foto van de tempel maar voor een foto met ons, bizar! Op straat komen mensen naast ons staan om te meten hoeveel groter wij zijn dan zijzelf. Een andere keer zagen we Boeddhistische monniken bij een tempel en we twijfelden of we het konden maken om ze te vragen of we met ze op de foto mochten. We besloten het te laten zitten, het leek ons toch een beetje te raar. Maar jahoor, nog geen 3 minuten later kwamen diezelfde monniken naar ons toe om te vragen of ze met de lange witte mensen op de foto mochten. Ohja, en dan was er ook nog die keer dat Ilse een klein jongetje aan het huilen heeft gemaakt, hij had blijkbaar nog nooit een lange vrouw gezien...
Naast deze ervaringen hebben we natuurlijk ook hele mooie dingen gezien. In Mandalay bijvoorbeeld zijn we naar een groot paleis gegaan welke omringd is door een muur van 10km. In Bagan hebben we het prachtige uitzicht over duizenden oude pagoda's mogen aanschouwen. Wat een bijzonder gezicht was dat! Familie Dulek, ontzettend bedankt, we hebben ervan genoten! Verder hebben we in Inle Lake in een houten bootje mogen ervaren hoe mensen daar op het water leven. Ze hebben geen geld voor aas, dus vangen ze hun vis op allerlei andere manieren zoals bijvoorbeeld met een grote korf of door gewoon simpelweg op het water te slaan met een lange bamboestok en maar gewoon te hopen dat je toevallig net een vis knock-out slaat. Verder zijn we langs hele dorpen op palen gevaren. Er zijn daar dus geen wegen en men moet per boot naar school, per boot naar de markt, per boot naar de buren, letterlijk alles per boot. Heel bijzonder en mooi om te zien!
Naast het feit dat Myanmar mooi was en de mensen aardig, hebben we ook nog iets anders bijzonders opgemerkt. De meeste mensen in Myanmar zijn enorm arm. Het enige wat ze bezitten is hun piepkleine huisje gemaakt van bamboe, hun kleding en wat kleine spullen die wij al lang weggegooid zouden hebben maar waarvan zij verwachten dat het ooit nog nuttig zou kunnen zijn. Maar ondanks dat lijken de mensen in Myanmar intens gelukkig te zijn. Een groot verschil met 'het westen'. De mensen hebben niets maar missen daarom ook niets. Van hebzucht hebben ze nog nooit gehoord en ze leven hun leventje van dag tot dag. Misschien is het juist daardoor dat de mensen zoveel gelukkiger lijken dan in het westen en altijd vrolijk zijn. Wij vonden dit erg bijzonder om te zien. (Kunnen jullie al merken hoe boeddhistisch we zijn geworden?;) )
Inmiddels hebben we vandaag het mooie Myanmar verlaten voor Maleisië waar we de komende weken zullen spenderen. Het plan is om zo snel mogelijk van Kuala Lumpur naar de eilanden van Langkawi te trekken, maar hierover zullen we jullie pas in onze volgende blog kunnen vertellen. Voor we afsluiten willen we nog laten weten dat we aan jullie denken en dat we jullie missen! Jullie horen weer van ons!
Liefs,
Erwin en Ilse
Hoge hoogtes en diepe sprongen
Ha die bloglezers!
Allereerst: wat ontzettend leuk om al jullie reacties op onze foto's en verhalen te lezen! We genieten daar echt heel erg van, bedankt daarvoor dus!:)
Vandaag posten we vanuit de grens van Nepal met Tibet een nieuwe update! Zoals jullie weten zijn we vlak na onze vorige blog aan een brute trektocht begonnen waarin we ruim 3000 meter omhoog gelopen hebben. Het was een prachtige tocht door oorspronkelijke Nepalese herdersdorpjes, dichtbegroeide oerwoudvalleien en besneeuwde bergtoppen. Soms was het erg zwaar maar het was bovenal een onvergetelijk mooie ervaring. Hier volgt een kleine greep uit de verhalen van wat we allemaal beleefd hebben.
Op de tweede dag van onze voettocht moesten we meer dan 1700 meter omhoog klimmen, wat gelijk staat aan een dag met 7 uur lang traplopen! Na zo'n zware klim vonden we dat we wat lekkers verdiend hadden en dus bestelden we een heerlijke "westerse" maaltijd: pizza met kip. Nog geen kwartiertje later werd voor onze ogen een kip bij zijn lurven gevat. Na flink gekrijs werd het beestje de mond gesnoerd en lag ie ondersteboven in een emmer (zie foto's). Kortgezegd: de kip op onze pizza was vers.
De volgende ochtend stonden we om half 6 op om naar een bergtop te klimmen; ons werd namelijk verteld dat de zonsopgang vanaf ‘Poon Hill' onbeschrijflijk mooi is. Na ongeveer een uur op lege maag traplopen voor dag en dauw en door de eeuwige sneeuw heen hadden we de top van de berg bereikt. Onze moeite werd flink beloond: de zonsopgang zien op Poon Hill is inderdaad het mooiste wat je je maar voor kunt stellen! We hadden prachtig uitzicht op alle besneeuwde bergtoppen in het Annapurna gebergte onder het licht van de opkomende zon.
Van het vriezende Poon Hill vervolgden we onze weg naar de hot springs van Jinhu die we na 3 dagen lopen bereikten: heerlijke warmwaterbronnen waarin we uitgebreid konden relaxen. Na urenlang weken in het warme water tot we door en door gerimpeld waren en een mooi rood kleurtje van de zon hadden gekregen, kropen we ons bedje in om de volgende dag onze voettocht te vervolgen. Na in totaal 7 dagen gelopen te hebben kwamen we terug aan in Pokhara. We willen Remco en Sylvia enorm bedanken voor het sponsoren van deze geweldige wandeltocht door de Himalaya! Deze trekking maakte onze Nepal-ervaring echt compleet.
In Pokhara hebben we vervolgens 4 dagen doorgebracht. In die dagen hebben we onder andere een wandeltocht gedaan naar de World Peace Stupa (bedankt voor de tip, Masum!) en hebben we rondgedoold in een grot met duizenden vleermuizen waar je jezelf via een gat van een halve meter doorsnee naar buiten moest wurmen. Daarnaast hebben we Ilse's verjaardag gevierd met een heerlijke Nepalese Birthdaycake, bruinbakken in de zon en een hoop cocktailtjes tijdens happy hour.;)
Op zondag zijn we met een (propvolle) lokale bus voor nog geen 50 cent per persoon naar Bhaktapur gereisd. Bhaktapur is een oude stad uit de middeleeuwen waarin alles nog precies eruit ziet zoals een paar honderd jaar geleden. Dat betekent: huizen met veel hout, oude tempels, smalle steegjes, oude mannekes en zulke kleine deuren dat we bijna moeten hurken om er met onze backpacks doorheen te kunnen! Ook zag je er nog veel authentieke beroepen als pottenbakken en houtbewerking. 's Avonds kwamen we erachter dat Nepalezen ook wel weten hoe ze een feestje moeten bouwen: bij een bruiloft gaat de hele familie onder begeleiding van een swingende band dansend door de straten van de stad.
Inmiddels hebben we onze weg voortgezet richting de grens met Tibet. Onderweg hebben we geslapen in een guest house van een lieve oude man die ons als zijn familie bestempelde. Morgen staat ons een spectaculaire bungeejump van 160 meter boven de rivier Bothe Koshi te wachten, waarna we raftend van diezelfde rivier terug zullen keren naar Kathmandu. Daar zullen we het Holli Festival gaan meemaken, waarbij iedereen elkaar 3 dagen lang bekogelt met kleurenpoeder en waterbalonnen. Maandag zullen we doorvliegen naar Yangon (Myanmar).
Zoals jullie horen: we hebben het goed naar ons zin, maar we missen jullie natuurlijk wel! We hopen snel weer iets van ons te laten horen, maar of er wifi is in Myanmar weten we nog niet...
Liefs,
Erwin & Ilse
Namasté
Lieve bloggers,
Hier weer een update, ditmaal vanuit Nepal. Daarover straks meer. Eerst natuurlijk hebben we nog het staartje van Qatar met jullie te delen. Vlak na onze vorige update zijn we in Souq Waqif heerlijk gaan genieten van een waterpijp en originele marokkaanse thee (dank, Ozgur!). We zaten op een prachtig dakterras met fakkels, heel gezellig!
De ochtend erna begon een enorm avontuur: de desert safari! Een man met een wit gewaad aan en een doek op zijn hoofd haalde ons op om richting de woestijn de rijden. Nouja rijden, het was meer racen! Na de nodige verkeersovertredingen moest hij toegeven dat hij vroeger Dakar-racer was geweest. Nou, dit hebben we gemerkt in de woestijn! Hij scheurde alle andere jeeps voorbij, ging achteruit de steilste heuvels af en maakte overal een wedstrijd van. Voor ons alleen maar gaaf natuurlijk, hoe spectaculairder, hoe beter!;) Om van deze ervaring bij te komen zijn we de volgende dag gaan shoppen in Venetie. Althans, een kitsche replica ervan. De Villaggio Mall is een overdekt winkelcentrum waarin Venetie is nagebouwd, compleet mrt bruggetjes, een riviertje met gondels een een prachtig blauw geschilderde lucht. Naast Villaggio Mall was een groot sportpark, dit bleek de sportuniversiteit van Doha te zijn. We waren er op een weekenddag dus het zat vol met spelende kinderen en picknickende vrouwen in burka's. Ook opvallend: mensen waren zelfs in de gewaden aan het hardlopen!
De dag erna was het moment dan helaas aangekomen om Qatar te verlaten en het in te ruilen voor Kathmandu. Na een kleine glimp op te hebben kunnen vangen van de Burj Khalifa tijdens onze overstap in Dubai, waren we de enige westerse mensen in het vliegtuig naar Kathmandu. Eenmaal aangekomen in Nepal werden we meteen verwelkomd door een bordje: "In Nepal things take time, so chill out and relax!". Dit bordje deed meteen zijn naam eer aan, want onze bagage bleek achter te zijn gebleven in Dubai. We konden deze 's avonds laat pas ophalen, dus besloten we eerst maar naar ons hotel te gaan. Deze bevond zich in hartje Thamel, de toeristenwijk van Nepal. Veel toeristen hebben we echter niet gezien, maar druk was het wel! Hele smalle straatjes, kleine winkeltjes, riksjas, autos, honderden motorfietsen, zwerfhonden, de straten waren propvol. Daardoor werd er ook luidruchtig getoeterd door alles en iedereen en vormde het op deze manier een chaos. Het was een behoorlijke cultuurshock om te zien hoe mensen hier wonen en leven. Ze hebben enorm kleine huisjes en alles lijkt in staat van vervalling en ziet er vies uit. Maar toch lijken mensen hier niet beter te weten en dit leven prima te vinden. Typisch hindoeistisch dus.
De volgende ochtend zijn we om half 7 vertrokken richting Pokhara met een busreis van 7 uur. Lijkt heel veel, maar voor ons was het geen moment verveling omdat we constant onze ogen uitkeken. Het gaat hier echt nog zoals je zou verwachten: ieder mens heeft hier een heel klein huisje, een kip, een koe en een stukje grond en daar doen ze het mee. Ze wassen zich in de rivier en bewerken het land met houten ploegen die achter yak-koeien hangen. Erg bijzonder om in het echt te zien.
Hier in Pokhara bereiden wij ons inmiddels voor op een trekking van 10 dagen die we morgen gaan starten. Het plan is om in 6 dagen naar een boeddhistisch klooster op 4100m hoogte te lopen en daar te overnachten om vervolgens weer richting Pokhara terug te gaan. Ondertussen zullen we van dorpje jaar dorpje lopen want autowegen omhoog zijn er niet. Het belooft een prachtige tocht te worden! We gaan er vanuit dat de monniken geen wifi hebben, dus we spreken jullie weer als we terug zijn in Pokhara, wat zal zijn op 8 maart, Ilse's verjaardag!
Groetjes en kusjes,
Erwin & Ilse
We zijn vertrokken!
Lieve thuisblijvers,
Leuk dat jullie meelezen met onze blog! We hebben het erg naar ons zin! We beginnen ons verhaal met nogmaals een bedankje voor alle lieve mensen die enthousiast op onze afscheidsfeestjes zijn geweest en ons zijn komen uitzwaaien op schiphol! Dat maakte vertrekken uit Nederland wel lastig hoor! Na onzeafscheidstranen te hebben weggegeten met een laatste McKroket, gingen we op weg naar het vliegtuig. Na onze eerste tussenstop op istanbul (waar we een man met een handwaterpijp spotten op de wc) landden we veilig op het vliegveld van Doha (Qatar) waar we ook onze eerste nacht hebben doorgebracht op een stoel. Toen we de volgende ochtend met onze backpacks richting het hotel liepen, vielen ons meteen een aantal dingen op. Zo werd er constant naar ons getoeterd door de vele mannen. Er is geen vrouw te spotten hier op straat, maar ze moeten ergens zijn want kinderen (jongetjes) zie je dan weer wel. Zo nu en dan hoor je "Allah Ahkbar" luidkeels over de straten als een luchtalarm: de oproep van de moskeeen om te komen bidden.
Tot nog toe hebben we mogen genieten van een aantal bijzondere dingen. Allereerst de Souq Waqif: op het eerste gezicht een mooi toeristisch marktje met allerlei kleine gangetjes, maar als we dieper de Souq in lopen komen we plots uit op een bizarre beestenmarkt. Duizenden vogels in kooitjes, geel gespoten minikonijntjes, 4 puppys in een vogelkooi, kleine katjes, duifkippen, konijntjes met circuspakken aan; alles bij elkaar enorm bizar. Ook hebben we een meer dan 3 uur durend gesprek gehad met een imam over de islam. Op het einde deed hij een poging ons te bekeren en zei ie: "Als je wilt regel ik nu dat jullie mee naar boven mogen lopen. Dan kun je direct tot Allah bidden en de woorden `lailaha illahah` uitspreken, wat betekent dat Allah de enige echte god voor je is." Sindsdien draagt Ilse een burka en hebben we de grootste moskee van Doha bezocht. :p Daarnaast hebben we genoten van een heerlijk ontspannen Dhow cruise over de zonnige baai Corniche van Doha. Heel erg bedankt hiervoor, Linda en Camiel!:D
Kortom, het is hier zonnig, heerlijk weer en genoeg te doen! Vanavond gaan we lekker genieten van een waterpijp, mede mogelijk gemaakt door Ozgur (dankjewel!), om morgen te gaan crossen over de zandbanken van de woestijn!
Jullie horen snel weer van ons. We denken aan jullie!
Xx
Erwin & Ilse
Ps. Voor foto's: zie de fotopage ;)